مقدمه مقاله باید به گونه ای نوشته شود که انگیزه برای ادامه مطالعه را در خواننده ایجاد کند. برای این منظور به چند نکته کلیدی در مقاله نویسی می پردازیم
مقاله با مقدمه شروع می شود. مقدمه مقاله یکی از بخش های کلیدی مقاله است که مبنای تصمیم گیری داوران برای پذیرش یا رد مقاله قرار می گیرد. در ساختار مقدمه، مطالب به صورت عمومی و وسیع شروع شده و سپس محدود می شود و با مطرح کردن سوال یا فرضیه تحقیق و هدف از انجام مطالعه پایان می پذیرد. مقدمه مقاله باید به گونه ای نوشته شود که انگیزه برای ادامه مطالعه را در خواننده ایجاد کند. برای این منظور به چند نکته کلیدی در مقاله نویسی می پردازیم، با باهمایش همراه شوید.
حساسیت اولین پاراگراف مقدمه مقاله:
همیشه اولین برخورد بسیار دارای اهمیت است. اصطلاحات اولین پاراگراف باید به قدری قوی و محکم و جذاب باشد که مخاطب را مشتاق کند که پاراگراف های بعدی را بخواند. اولین پاراگراف معمولا موضوع اصلی مقاله را طرح می کند و باید به شکلی قوت تفکر و عمق مقاله و هنر نویسندگی ما را به خوبی نشان دهد. یکی از اشتباهات رایج در نگارش پاراگراف اول این است که آن را به شکل کلیشه ای بنویسیم: مثل حالتی که در دبستان انشا می نوشتیم: همانطور که می دانیم مقوله استفاده از ابزارهای آموزشی نوین مقوله ای بسیار مهم و حیاتی است”
طفره نرفتن در نوشتن مقدمه مقاله:
طفره رفتن یکی از اشتباهات رایج در نگارش مقدمه مقاله است به این معنی که به جای اینکه مستقیم سر اصل مطلب برویم، به حواشی آن می پردازیم. مثلا به جای اینکه یک راست بگوییم که سه پژوهش اخیرا چهار دلیل برای استفاده نکردن از شبکه های اجتماعی در محیط های آموزشی را مطرح کرده اند”، شروع می کنیم به داستان سرایی و می گوییم همان طور که همگان می دانند، شبکه های اجتماعی امروزه در تمامی دنیا فراگیر شده اند. …” بنابراین هر حرفی که برای مخاطب تخصصی مقاله ما جدید، جالب و ضروری نیست باید حذف کنیم.
ضرورت طرح سوال در پاراگراف اول مقدمه:
همانطور که در مورد قبل بیان کردیم، باید از طفره رفتن پرهیز کرد. بنابراین یکی از راه هایی که باعث می شود تا در نگارش مقدمه مقالعه سریع سراغ اصل مطلب برویم، سوال است. به این صورت که باید سعی کنیم در اول مقاله سوال اصلی مقاله را مطرح کنیم. برخی از نویسندگان توصیه می کنند که در پارگراف دوم نیز این کار صورت بگیرد. یعنی بعد از اینکه در پاراگراف اول طرح موضوع کرده ایم، در پاراگراف دوم بگوییم که این مقاله به دنبال پاسخ دادن به چه سوالی است. این کار باعث می شود که کلی مقدمه چینی ها و داستان سرایی هایی غیرمرتبط را راحت تر حذف کنیم و مخاطب سریع تر به اصل حرف ما در مقاله پی ببرد.
آیا در مقدمه قسمتی از نتایج را مطرح کنیم؟
باید دقت کنیم که مقدمه باید برای مقاله ما بازاریابی کند. یعنی مخاطب با خواندن مقدمه مشتاق شود که ادامه مقاله را بخواند. در علوم انسانی که برخی از مقالات طولانی هستند، پیشنهاد می شود که در انتهای مقدمه، دو تا سه مورد از مهمترین دستاوردهای جدید و ارزشمند مقاله را به صورت گذرا مطرح کنیم. مثلا بگوییم که تحلیل ما از این مساله سه زاویه مهم از فلان پدیده را که تا به حال به آن توجه نشده است را آشکار می کند. اما نیازی نیست که این یافته ها را توضیح و بسط دهیم (این کار را در بخش یافته های مقاله باید انجام دهیم). اما اگر مقاله کوتاه است و مخاطب با دیدن کل مقاله به راحتی می تواند متوجه شود که یافته های کلیدی مقاله چه هستند، شاید نیازی نباشد که در مقدمه این موارد ذکر شود.
چگونه بفهمیم مقدمه مقاله ما مناسب است؟
در مقدمه اگر دو کار را بتوانیم انجام دهیم موفق بوده ایم.
۱- نخست اینکه به صورت دقیق بیان کنیم که هدف مقاله چیست.
۲- دوم اینکه به صورت محکم و با دلایل کافی نشان دهیم که چرا این موضوعی که در مقاله می خواهیم بحث کنیم، مهم است و اینکه در بین تحقیق های گذشته جایش خالی است.
یک تست برای اینکه ببینیم مقاله خوبی نوشته ایم این است که بتوانیم در ۳ تا ۵ جمله به صورت خیلی خلاصه این دو مساله را برای یک مخاطبی که در حوزه تحقیقاتی ما کار می کند بیان کنیم و او قانع شود. اگر مخاطب برایش مساله ای مبهم بود یا اینکه در مورد ضرورت تحقیق ما تردیدی داشت، عملا در نگارش مقدمه موفق نبوده ایم.
در پاراگراف آخر چه چیزهایی باید بنویسیم؟
به صورت سنتی، در آخرین پاراگراف مقدمه باید بگوییم که در ادامه مقاله چه مطالبی را می خواهیم با چه ترتیبی بیان کنیم. مثلا می گوییم که در بخش بعدی، به مرور مطالعات گذشته در زمینه … می پردازیم. سپس در بخش روش شناسی، به تشریح روش تحقیق به کارگرفته می پردازیم. در بخش چهارم، به بیان یافته های تحقیق در مورد … می پردازیم”. اما باید سعی کنیم که علیرغم این که ساختار و محتوای بخش های بعدی مقاله را به صورت خلاصه معرفی می کنیم، تا حد امکان این کار را به صورت کلیشه ای انجام ندهیم. یعنی به صورت مشخص تر بیان کنیم که محتوای هر بخش بعدی مقاله به چه مطلبی اختصاص دارد. مثلا به جای اینکه به صورت کلی بگوییم در بخش چهارم به بیان یافته های تحقیق می پردازیم”، بگوییم در بخش چهارم، سه عامل کلیدی موفقیت شرکت های نوآور در کشورهای در حال توسعه را از تحلیل یافته های میدانی شناسایی می کنیم.”
درباره این سایت